Au Bistrot

Και τι είμαι;
Τους αρέσει που η γραφίδα μου μιλά
Που τη δύναμη της σκέψης εκτονώνει στο χαρτί
Που με μελάνι ζωγραφίζω, δε λερώνω το βιβλίο της ζωής μου
Δεν υπάρχει κηλίδα, δεν υπάρχει μουτζούρα
Και τα γράμματά μου καλλιγραφικά
Και αισθήματα όμορφα με λέξεις δωσμένα

Και τι είναι ο ποιητής; Ένας δειλός.
Του αρέσει που ο ίδιος δε μιλά
Που τη δύναμη της σκέψης του δειλιάζει να τη νιώσει
Που την κρύβει μες στη στίξη και σε λέξεις φυλακίζει
Στο γραμμένο τη μουτζούρα θα τη σβήσει
Δε φοβάται η ασχήμια μη φανεί
Κι η ζωή του ένα ψέμα, κι όποιος δει πίσω απ' τις λέξεις, τα κατάφερε

Και τι είμαι; Γιατί είμαι ποιητής;
Γιατί ζω το ανεκπλήρωτο και δεν το διεκδικώ
Γιατί ελπίζω να νικήσω τη λήθη και το θάνατο
Γιατί πρέπει μες στις λέξεις τη ζωή να αιχμαλωτίσω
Γιατί μόνος εραστής, κάπως πρέπει να εκφράσω ό,τι νιώθω
Γιατί έχω απωθημένα, κι είμαι αδύναμος πολύ

Είναι αλλιώς όλοι οι άλλοι να σε λένε ποιητή
Ντύνει όμορφα το κρύο, τη δειλία ή μοναξιά

Με αγάπη απ' το Παρίσι,

Στέλιος