Au Bistrot

Και τι είμαι;
Τους αρέσει που η γραφίδα μου μιλά
Που τη δύναμη της σκέψης εκτονώνει στο χαρτί
Που με μελάνι ζωγραφίζω, δε λερώνω το βιβλίο της ζωής μου
Δεν υπάρχει κηλίδα, δεν υπάρχει μουτζούρα
Και τα γράμματά μου καλλιγραφικά
Και αισθήματα όμορφα με λέξεις δωσμένα

Και τι είναι ο ποιητής; Ένας δειλός.
Του αρέσει που ο ίδιος δε μιλά
Που τη δύναμη της σκέψης του δειλιάζει να τη νιώσει
Που την κρύβει μες στη στίξη και σε λέξεις φυλακίζει
Στο γραμμένο τη μουτζούρα θα τη σβήσει
Δε φοβάται η ασχήμια μη φανεί
Κι η ζωή του ένα ψέμα, κι όποιος δει πίσω απ' τις λέξεις, τα κατάφερε

Και τι είμαι; Γιατί είμαι ποιητής;
Γιατί ζω το ανεκπλήρωτο και δεν το διεκδικώ
Γιατί ελπίζω να νικήσω τη λήθη και το θάνατο
Γιατί πρέπει μες στις λέξεις τη ζωή να αιχμαλωτίσω
Γιατί μόνος εραστής, κάπως πρέπει να εκφράσω ό,τι νιώθω
Γιατί έχω απωθημένα, κι είμαι αδύναμος πολύ

Είναι αλλιώς όλοι οι άλλοι να σε λένε ποιητή
Ντύνει όμορφα το κρύο, τη δειλία ή μοναξιά

Με αγάπη απ' το Παρίσι,

Στέλιος

The Wooden Doll

There is no light in the dark

There is no sign of joy

The doll will smile in your arms

But this is just a toy

My own heartbeat far away

The sound’s died out

I have no woes for the pain

You knew how it’d pan out

My hand’s now sweaty in his hand

My tears soak his shoulder

My chest is leaning on his back

There is no space for others

My mouth can’t say it different

I’ve built your grave already

I mourn for time, I regret

But you look still so steady

Endeavour not for something lost

I wish you to escape

I have no feeling anymore

For me you have no shape

The unawareness I forgive

Ignorance can’t be blamed

Lest it sinks in, I will proceed

Put me in no frame

The doll will always smile at you

Thus, still it is not clear

Do I care about the wood

Or eye-reflected fear?

It shows no life, no breath

No heartbeat, no pain

But should you cry upon its head

You ‘ll know it’s not in vain

My steadiness you can’t perceive

My movements are so vague

For you were never to receive

Something that has no aim

But when you dream you never know

You never tell by reason

I keep on walking out for more

I hate to be imprisoned

There is no light in my fate

But this is such a lie

My darkness’ lost after your touch

My doll will keep you safe

Stelios